En mayo de 2003 naixeba en o zaragozano vico d’a Madalena, A Enrestida, un prochecto, que hue, diez anyos dimpués, encara contina estando una realidat. Muita chent ha pasau por o nuestro centro social, pero tanto a nuestra filosofía de treballo como a nuestra ilusión contina estando a mesma que o primer diya. Han estau muitos os actos realizaus: charradas, debatz, chentas populars, fiestas… y muitas as horas de treballo invertidas en iste prochecto, pero que sin dubda han dau os suyos fruitos como contrimuestra o feito de que 10 anyos dimpués encara sigamos en piet, luitando por lo nuestro, y podamos desfrutar d’un concierto como iste.
Muita chent ha pasau por o nuestro local, beluns nomás pasoron una vez, atros decidioron quedar-se-ie y unir as suyas fuerzas a nusatros/as, a totz ells, muitas gracias, igual que tamién damos as gracias a os colectivos que han feito servir o nuestro local t’os suyos actos; ya que ixa ye uno d’os alazetz d’o nuestro centro social, servir como aina ta que atros puedan dar a conoixer os suyos luitas y prochectos, teixindo retz de solidaridat y cooperación, ya no soque con colectivos d’a nuestra ciudat, sino d’a resta d’Aragón y mesmo d’atros países, deixando claro, que l’internacionalismo ye una d’as nuestros sinyals d’identidat.
Precisament, en ista epoca de crisi d’o sistema capitalista, en o qual a clase obrera se veye afogada por as inchusticias y as desigualdatz d’iste sistema, ye más necesaria que nunca a faina d’os movimientos socials y de colectivos como A Enrestida. Manimenos, somos comprobando diya a diya como dende o Estau espanyol i hai una escalada represiva enta toda persona u colectivo que triga l’opción de bochar y luitar contra iste rechimen supuestament democrático, que padeixemos en l’actualidat.
En A Enrestida lo tenemos claro, ye en istes momentos de debilidat d’o capitalismo, en o qual as suyas incoderencias y inchusticias son tant evidents, quan a organización d’a clase obrera se fa indispensable. Y ye que, encara que levemos 10 anyos treballando de traza altruista, sacrificando diners y tiempo, continamos mantenendo o mesmo esprito que en mayo de 2003 quan prencipiaba iste prochecto. Ye momento de chitar a resta, no rendir-se y seguir luitando por un mundo mas chusto, solidario y igualitario, por a esfensa d’a tierra y d’a cultura aragonesa.
Entalto Aragón!
Entalto A Enrestida!